Championnat AICEB op houtsnip in Bretagne, Fr – december 2024

Callac, Frankrijk, 13 – 14 – 15 december 2024

tekst en foto's Josephine Floor

(Best te zien in computer of tablet weergave!)

In Bretagne, de bakermat van de Epagneul Breton, wordt van nature op houtsnip gejaagd. Enkele jaren geleden werd al eerder een Championnat gehouden door de AICEB, de internationale organisatie voor Breton Clubs (Amicale Internationale des Clubs de L’Epagneul Breton). Dit jaar werd de wedstrijd gehouden in de omgeving van Callac, waar ook het museum van de Epagneul Breton staat en dus ook het bronzen beeldje van de Breton van de hand van Joep Rooijakkers, dat hij geschonken heeft aan dit museum.

Vanuit Nederland was er een kleine afvaardiging: Thomas Hart, Corrien van Hattum en ondergetekende. Jagen op houtsnip is een hele bijzondere en fascinerende discipline. Heel anders dan op de grote, vaak vrij kale akkers, waar de hond snel en op grote afstand verwaaiing zoekt, is het jagen op de houtsnip veel intenser: snel, kort en dynamisch.

Dag 1

Mijn hond raakte de dag tevoren geblesseerd, zodat ik er voor spek en bonen bij liep, maar de keurmeesters boden zij mij aan om met hen mee te lopen en eventueel voor hen te vertalen. Een unieke gelegenheid, die ik gretig aannam. Er waren 3 groepen van elk 12 honden en de eerste dag mocht ik mee met Pascal Garand (Frankrijk) en Josetxo Vacas (Spanje).

Het terrein is moeilijk begaanbaar: moerassig met heel veel kreupelhout en braamstruiken. Enkele honden komen niet goed op gang in dit lastige, onoverzichtelijke terrein. Om er geen wild uit te lopen, wat de hond zou worden aangerekend, loop ik dicht bij een van de keurmeesters en krijg tal van zijn bevindingen ingefluisterd. Zo dicht er bovenop lopend kan ik het hondenwerk ontzettend goed bestuderen en ook de stijl van voorjagen, het resultaat van voorjager en hond. Er zijn veel momenten van geweldig hondenwerk, met passie en durf. Elke hond loopt met een bel om, aangezien je de hond lang niet altijd kunt zien. We zien deze dag wel 7 houtsnippen, maar helaas geen enkele hond is het gelukt een punt te maken. 

Corrien van Hattum met Mathisse (Nero von der Hubertushöhe) startte als 6^e van de groep en ook Mathisse komt in het begin niet echt goed op gang, maar pakt dan na een minuut of 5 toch heel goed zijn parcours op. Hij krijgt echter geen wild voor de neus. 

De veldheren genieten net als wij van mooi hondenwerk en zij kennen hun terrein op hun duimpje, dat is mij wel duidelijk geworden. Zij leidden ons naar alle plekken waarvan zij wisten waar de houtsnip zich zou kunnen ophouden. En dat klopte ook bijna altijd. Zij zorgden er ook voor dat de volgende hond op tijd bij de keurmeesters was. Het liep fantastisch en we waren dan ook redelijk op tijd klaar. In onze groep valt vandaag geen kwalificatie, maar ik heb twaalf honden en hun voorjagers intensief kunnen volgen.

In de twee andere groepen moet er zelfs een barrage gelopen worden voor het CACIT. Die gaat tussen Tonic des Neufs Champs van Michel Buchwalder uit Zwitserland en Ranger du Clan des Perdrix van Regis Le Foll uit Frankrijk. De Zwitser wint de barrage en is de winnaar van dag één.

Hoe anders is het jagen op houtsnip.

Dag 2

Nu mag ik meelopen met de keurmeesters Ives Joncour (Frankrijk) en Luis Recondo (Spanje) in een totaal ander veld/bos met zeer dichte begroeiing en nogal heuvelachtig, maar wel met dezelfde groep als de dag ervoor. Het is duidelijk dat je een goede conditie moet hebben om een hond te kunnen volgen. Bijna alle honden lopen deze dag een beter parcours dan gisteren en we zien ook veel houtsnippen, maar weer blijkt hoe moeilijk het is om die vast te zetten. Een enkele keer vliegt de houtsnip van dichtbij op en dat is steeds weer een magisch moment. Als in slow-motion vliegen ze omhoog om dan tussen de bomen door te laveren op weg naar de vrijheid. Een Franse keurmeester omschreef het als de ultieme ‘élégance’ en dat dekt de lading precies.

Als 6^e loopt Corrien met Mathisse. Hij start als een speer. Wind speelt in het dichte hout een hele grillige rol, voor de mens niet te onderscheiden, maar de hond speelt er fantastisch mee. Hij loopt een geweldig parcours, gedurfd, met zeer veel passie en jachtverstand en in een echte Breton stijl. Geen hoekje wordt vergeten. Matisse gaat niet te ver van de voorjager, maar wel weer ver genoeg om voldoende kansen te creëren. De keurmeester is onder de indruk van de stijl en de balans van jagen tussen baas en hond. Dan stappen we over naar de andere kant van het pad waar we omhoog lopen, dwars door dichte varens, bramen en andere struiken. We verwachten daar meer kans. Heel lastig allemaal, in vergelijk met jagen op de open vlakke velden.

Recondo en ik blijven in de buurt van de hond en kunnen hem goed volgen. Mathisse drinkt even wat in een grote plas water, maar herneemt zijn parcours weer net zo enthousiast als daarvoor. Na nog een minuut of 5 zien we Mathisse zich ineens omgooien; hij staat voor, maar naar het lijkt niet erg overtuigd. Hij herpakt zich en loopt een paar meter om de struiken heen en staat weer, maar nog is hij niet tevreden en verplaatst zich nu heel voorzichtig nog iets dichter naar de struik … en dan ineens is hij rotsvast overtuigd en beweegt geen millimeter meer. Hier zit de houtsnip écht!
Corrien moet nog een stukje naar boven klauteren, maar de hond blijft zo mooi staan. Ze komt naast de hond. Ze doet één stap naar voren en de houtsnip vliegt! Hij zeilt laverend tussen de bomen door. Mathisse blijft onbeweeglijk staan, Corrien schiet en het punt is gemaakt. De ontlading is enorm zowel bij ons als bij de keurmeester Luis Recondo. Na een loop van 28 minuten (!) is het resultaat daar, zoals de loop – in prachtige, vertrouwde samenwerking tussen Corrien en de hond – al deed vermoeden. Een beeldschoon afgerond punt.

Ik bewonder steeds haar rust en haar vertrouwen in de hond. Ze kan de hond goed lezen en ze weten precies wat ze aan elkaar hebben. Het is zichtbaar dat ook Mathisse de kundigheid van zijn baas vertrouwt en waardeert, en daardoor zo mooi samenwerkt. Een magische afronding.

Hierna lopen er nog een paar goede Bretonnen, maar van één daarvan raak ik echt onder de indruk; vooral de manier waarop het punt tot stand komt. Een klein teefje, Manif du Mont Chamois, van de Zwitser Michel Buchwalder. Ze komt aanvankelijk niet goed los, maar we moeten dan ook door een enorme berg rotzooi (zie foto) met dichte varens en braamslierten die daaronder vlak over de grond lopen. Een stuk met veel kansen, maar de hond wil er niet graag in terwijl dat toch echt de bedoeling was. Ze houdt de voorjager goed in de gaten en rent om het veld heen met voortdurend dat koppie (neus) omhoog, maar mede om te weten waar de voorjager is. Het moment waarop de hond uiteindelijk het besluit neemt om dan tóch maar dit lastige veld aan te pakken was prachtig om te zien. Michel fluit niet één keer en zegt niets, maar geeft zwijgend aan wat zijn plan is. Hij laat zien waar hij loopt en nodigt uit om samen dit veld in te gaan en dat gebeurt uiteindelijk dus ook.

Als een duiveltje geeft de hond zich over en jaagt fel en vol passie alles af. Zo typisch voor Breton. Ruim vóór ons is de bel ineens stil en we vinden haar voorstaand op een kansrijke plek. Onder de lage takken van een dennenboom, met wat lage begroeiing daarbij. Maar we zien geen houtsnip. Ze mag doorjagen en doet dat met verve, in wat mij betreft het zwaarste terrein van deze twee dagen, met veel stroompjes en laag kreupelhout en nogal wat hoogteverschil. Het is een sprookjesbos… Nadat we het zoveelste stroompje zijn overgestoken, steekt de voorjager zijn hand op om aan te geven dat de hond voorstaat. Hij komt bij Manif en ze couleert mooi naar boven. De snip rent voor de hond uit. De keurmeester legt me uit dat houtsnip ook heel hard kan lopen, net als een roodpootpatrijs. De snip drukt zich weer en de hond staat weer stil. Dan gaat de snip er weer vandoor, maar de hond volgt met een rustig maar doortastend coulée. Dit herhaalt zich overtuigend tot drie keer toe en tenslotte heeft de hond de snip ‘vast’. Een prachtig spel tussen hond en houtsnip! Het punt wordt gemaakt.

Een punt om beslist een wedstrijd mee te winnen, maar niet meer na een te matige start, wat te lang heeft geduurd en het lege coulée. Dat levert Manif een 2^e ZG op, na Mathisse met een 1^e U met CACT!

Tonic met Michel (rechts) wint de barrage van Mathisse met Carrien.

Keurmeesters finale barrage : vlnr Ives Joncour, Josetxo Vacas, Pascal Garand en Jose Luis Recondo (voorzitter van de AICEB).

Corrien van Hattum met Mathisse

Een sprookjes bos vol met mystieke houtsnippen.

Dit is uw veld !

Barrage

In de andere groepen is geen CACT gelopen en dus is Corrien met Mathisse de winnaar van dag 2 en krijgt het CACIT.  En dan komt het aan op een barrage met de winnaar van dag één. De winnaar van die barrage krijgt de 1^e prijs in de categorie individueel. We gaan naar een mooi vlak stuk weiland waar de barrage gelopen moet worden. Corrien trekt het kortste strootje en mag kiezen aan welke kant zij wil starten. Zij kiest ervoor om te starten aan de rechterkant. De Zwitser start dus naar links. 

De keurmeesters willen – typisch in de barrage – zien dat de honden direct het veld vol aannemen in de aangegeven richting. Nu gaat het over veldaanpak en de stijl van de Breton. Ieder moet zijn eigen parcours blijven lopen en niet gaan achtervolgen. Beide honden doen dat goed, maar Mathisse heeft af en toe de kop wat meer naar beneden en in een barrage luistert het nu eenmaal heel nauw of de hond in de stijl van het ras jaagt. De voorkeur gaat om die reden uit naar Tonic des neuf Champs van Michel Buchwalder.

Deze hond gaat als een bliksemschicht door het veld en aarzelt geen moment … alles met een hele mooie kophouding die net iets boven de ruglijn ligt. Precies zoals je van een Breton wilt zien. Een plaatje! 

Michel met Tonic wordt individueel 1^e geplaatst, en Corrien met Mathisse individueel 2^e.

Een hele bijzondere prestatie van Corrien met haar Breton Mathisse!

Is er mooier dan de jacht op houtsnip?
Nou ja, uitsluitend als je met een hele goeie hond en een evenzo goede voorjager jaagt.

Over twee dagen heb ik 24 Bretonnen mogen zien jagen op zoek naar dit prachtige, grillige, fascinerende vogeltje, de houtsnip. Onder leiding en becommentarieerd door vier verschillende keurmeesters die mij allen steeds vriendelijk en uitgebreid hun uitleg gaven. Mijn hond is nog niet hersteld, maar ik heb wel een paar dingen geleerd. Vooral het vertrouwen tussen voorjager en hond en de balans daarin. Dit verkrijg je alleen na een lang traject waarbij je begeleid wordt door ervaren mensen die je de kans geven om veel te leren!

Prijzen

Maryse Baudet, de voormalig secretaris van de AICEB, heeft een speciale Trofee aangeboden voor het beste landenteam van deze twee dagen. Een prachtig uit hout gesneden Houtsnip en deze werd gewonnen door Frankrijk met 4 kwalificaties!.

Landen:

• 1^e plaats: Frankrijk
• 2^e plaats: Zwitserland

Individueel:

• 1e plaats: Tonic van Michel Buchwalder, tevens beste teef van de wedstrijd.
• 2e plaats: Nero von der Hubertushöhe (Mathisse) van Corrien van Hattum, tevens beste reu en dus de gouden speld voor dit team!
• 3e plaats: Rangers du Clan des Perdrix van Regis Le Foll

Dag 2

Nu mag ik meelopen met de keurmeesters Ives Joncour (Frankrijk) en Luis Recondo (Spanje) in een totaal ander veld/bos met zeer dichte begroeiing en nogal heuvelachtig, maar wel met dezelfde groep als de dag ervoor. Het is duidelijk dat je een goede conditie moet hebben om een hond te kunnen volgen. Bijna alle honden lopen deze dag een beter parcours dan gisteren en we zien ook veel houtsnippen, maar weer blijkt hoe moeilijk het is om die vast te zetten. Een enkele keer vliegt de houtsnip van dichtbij op en dat is steeds weer een magisch moment. Als in slow-motion vliegen ze omhoog om dan tussen de bomen door te laveren op weg naar de vrijheid. Een Franse keurmeester omschreef het als de ultieme ‘élégance’ en dat dekt de lading precies.

Als 6^e loopt Corrien met Mathisse. Hij start als een speer. Wind speelt in het dichte hout een hele grillige rol, voor de mens niet te onderscheiden, maar de hond speelt er fantastisch mee. Hij loopt een geweldig parcours, gedurfd, met zeer veel passie en jachtverstand en in een echte Breton stijl. Geen hoekje wordt vergeten. Matisse gaat niet te ver van de voorjager, maar wel weer ver genoeg om voldoende kansen te creëren. De keurmeester is onder de indruk van de stijl en de balans van jagen tussen baas en hond. Dan stappen we over naar de andere kant van het pad waar we omhoog lopen, dwars door dichte varens, bramen en andere struiken. We verwachten daar meer kans. Heel lastig allemaal, in vergelijk met jagen op de open vlakke velden.

Recondo en ik blijven in de buurt van de hond en kunnen hem goed volgen. Mathisse drinkt even wat in een grote plas water, maar herneemt zijn parcours weer net zo enthousiast als daarvoor. Na nog een minuut of 5 zien we Mathisse zich ineens omgooien; hij staat voor, maar naar het lijkt niet erg overtuigd. Hij herpakt zich en loopt een paar meter om de struiken heen en staat weer, maar nog is hij niet tevreden en verplaatst zich nu heel voorzichtig nog iets dichter naar de struik … en dan ineens is hij rotsvast overtuigd en beweegt geen millimeter meer. Hier zit de houtsnip écht!
Corrien moet nog een stukje naar boven klauteren, maar de hond blijft zo mooi staan. Ze komt naast de hond. Ze doet één stap naar voren en de houtsnip vliegt! Hij zeilt laverend tussen de bomen door. Mathisse blijft onbeweeglijk staan, Corrien schiet en het punt is gemaakt. De ontlading is enorm zowel bij ons als bij de keurmeester Luis Recondo. Na een loop van 28 minuten (!) is het resultaat daar, zoals de loop – in prachtige, vertrouwde samenwerking tussen Corrien en de hond – al deed vermoeden. Een beeldschoon afgerond punt.

Ik bewonder steeds haar rust en haar vertrouwen in de hond. Ze kan de hond goed lezen en ze weten precies wat ze aan elkaar hebben. Het is zichtbaar dat ook Mathisse de kundigheid van zijn baas vertrouwt en waardeert, en daardoor zo mooi samenwerkt. Een magische afronding.

Hierna lopen er nog een paar goede Bretonnen, maar van één daarvan raak ik echt onder de indruk; vooral de manier waarop het punt tot stand komt. Een klein teefje, Manif du Mont Chamois, van de Zwitser Michel Buchwalder. Ze komt aanvankelijk niet goed los, maar we moeten dan ook door een enorme berg rotzooi (zie foto) met dichte varens en braamslierten die daaronder vlak over de grond lopen. Een stuk met veel kansen, maar de hond wil er niet graag in terwijl dat toch echt de bedoeling was. Ze houdt de voorjager goed in de gaten en rent om het veld heen met voortdurend dat koppie (neus) omhoog, maar mede om te weten waar de voorjager is. Het moment waarop de hond uiteindelijk het besluit neemt om dan tóch maar dit lastige veld aan te pakken was prachtig om te zien. Michel fluit niet één keer en zegt niets, maar geeft zwijgend aan wat zijn plan is. Hij laat zien waar hij loopt en nodigt uit om samen dit veld in te gaan en dat gebeurt uiteindelijk dus ook.

Als een duiveltje geeft de hond zich over en jaagt fel en vol passie alles af. Zo typisch voor Breton. Ruim vóór ons is de bel ineens stil en we vinden haar voorstaand op een kansrijke plek. Onder de lage takken van een dennenboom, met wat lage begroeiing daarbij. Maar we zien geen houtsnip. Ze mag doorjagen en doet dat met verve, in wat mij betreft het zwaarste terrein van deze twee dagen, met veel stroompjes en laag kreupelhout en nogal wat hoogteverschil. Het is een sprookjesbos… Nadat we het zoveelste stroompje zijn overgestoken, steekt de voorjager zijn hand op om aan te geven dat de hond voorstaat. Hij komt bij Manif en ze couleert mooi naar boven. De snip rent voor de hond uit. De keurmeester legt me uit dat houtsnip ook heel hard kan lopen, net als een roodpootpatrijs. De snip drukt zich weer en de hond staat weer stil. Dan gaat de snip er weer vandoor, maar de hond volgt met een rustig maar doortastend coulée. Dit herhaalt zich overtuigend tot drie keer toe en tenslotte heeft de hond de snip ‘vast’. Een prachtig spel tussen hond en houtsnip! Het punt wordt gemaakt.

Een punt om beslist een wedstrijd mee te winnen, maar niet meer na een te matige start, wat te lang heeft geduurd en het lege coulée. Dat levert Manif een 2^e ZG op, na Mathisse met een 1^e U met CACT!

Barrage

In de andere groepen is geen CACT gelopen en dus is Corrien met Mathisse de winnaar van dag 2 en krijgt het CACIT.  En dan komt het aan op een barrage met de winnaar van dag één. De winnaar van die barrage krijgt de 1^e prijs in de categorie individueel. We gaan naar een mooi vlak stuk weiland waar de barrage gelopen moet worden. Corrien trekt het kortste strootje en mag kiezen aan welke kant zij wil starten. Zij kiest ervoor om te starten aan de rechterkant. De Zwitser start dus naar links. 

De keurmeesters willen – typisch in de barrage – zien dat de honden direct het veld vol aannemen in de aangegeven richting. Nu gaat het over veldaanpak en de stijl van de Breton. Ieder moet zijn eigen parcours blijven lopen en niet gaan achtervolgen. Beide honden doen dat goed, maar Mathisse heeft af en toe de kop wat meer naar beneden en in een barrage luistert het nu eenmaal heel nauw of de hond in de stijl van het ras jaagt. De voorkeur gaat om die reden uit naar Tonic des neuf Champs van Michel Buchwalder.

Deze hond gaat als een bliksemschicht door het veld en aarzelt geen moment … alles met een hele mooie kophouding die net iets boven de ruglijn ligt. Precies zoals je van een Breton wilt zien. Een plaatje! 

Michel met Tonic wordt individueel 1^e geplaatst, en Corrien met Mathisse individueel 2^e.

Een hele bijzondere prestatie van Corrien met haar Breton Mathisse!

Is er mooier dan de jacht op houtsnip?
Nou ja, uitsluitend als je met een hele goeie hond en een evenzo goede voorjager jaagt.

Een sprookjes bos vol met mystieke houtsnippen.

Dit is uw veld !

Over twee dagen heb ik 24 Bretonnen mogen zien jagen op zoek naar dit prachtige, grillige, fascinerende vogeltje, de houtsnip. Onder leiding en becommentarieerd door vier verschillende keurmeesters die mij allen steeds vriendelijk en uitgebreid hun uitleg gaven. Mijn hond is nog niet hersteld, maar ik heb wel een paar dingen geleerd. Vooral het vertrouwen tussen voorjager en hond en de balans daarin. Dit verkrijg je alleen na een lang traject waarbij je begeleid wordt door ervaren mensen die je de kans geven om veel te leren!

Prijzen

Maryse Baudet, de voormalig secretaris van de AICEB, heeft een speciale Trofee aangeboden voor het beste landenteam van deze twee dagen. Een prachtig uit hout gesneden Houtsnip en deze werd gewonnen door Frankrijk met 4 kwalificaties!.

Landen:

• 1^e plaats: Frankrijk
• 2^e plaats: Zwitserland

Individueel:

• 1e plaats: Tonic van Michel Buchwalder, tevens beste teef van de wedstrijd.
• 2e plaats: Nero von der Hubertushöhe (Mathisse) van Corrien van Hattum, tevens beste reu en dus de gouden speld voor dit team!
• 3e plaats: Rangers du Clan des Perdrix van Regis Le Foll