Pieter Rooijakkers Trofee 2023

Pieter Rooijakkers Trofee 2023

St Annaland, 12 oktober 2023

Er wordt mij wel gevraagd waarom ik gekozen heb voor een Epagneul Breton. Nou, wij hebben 7 jaar in Bretagne gewoond en gewerkt en ik denk dat mijn liefde voor de Breton daar begonnen is. Een echt werkhondje, niet te groot met een gouden, maar ook eigengereid, karakter en een enorme jachtpassie. Via Bart van Heijnsbergen ben ik in het veldwerk verzeild geraakt. Hij heeft mij de eerste jaren mee op sleeptouw genomen en ik ben bij heel veel veldwedstrijden gaan kijken, met keurmeesters meegelopen en later ook heel veel wedstrijden gelopen met mijn eerste Breton. Inmiddels heb ik nu Voyou van de Moerwegel. Zij is mijn 4^e Breton en met haar ben ik het avontuur weer aangegaan. Haar vader Speed van de Moerwegel is net wereldkampioen geworden in Italië bij het Internationale Championnat van de Epagneul Breton!  Dat ze potentie had was al snel duidelijk, maar dan moet je dat er samen nog wel uit weten te halen. Dat betekent veel het veld in en dus heel veel leren!

Het is een bijzonder en spannend jaar geweest voor mij en Voyou. Voorjaar 2023 is zij beste Continentaal Staande Jeugdhond geworden. Ze was nog ontzettend jong, maar wat heb ik genoten van de keren, dat wij konden deelnemen aan de veldwedstrijden waar zij liet zien wat ze in huis had. Oké, het parcours was beslist nog niet alles, maar ze liet een enorme passie zien, ze vond altijd wild en stond het wild zo prachtig en gedecideerd voor. Het veld maakte haar niet uit. Rotzooi, groenbemester, brandnetels en soms ook hoge tarwe. Als het een keer niet lukte lag dat duidelijk aan mij. Het heeft even geduurd, tot ik haar kon lezen en de ondersteuning kon geven die ze nodig had in de jeugd.

Najaar 2023 heb ik na enige aarzeling vanwege de vaak hoge bieten in het veld toch voor een aantal wedstrijden ingeschreven. Ze verdiende het om te kunnen bevestigen wat ze in het voorjaar had laten zien met stiekem toch wel in mijn achterhoofd een eventuele deelname aan de Trofee Pieter Rooijakkers. In het najaar heeft ze het inderdaad ook super gedaan. Ik heb ervan genoten zelfs als de bieten echt hoog waren vloog ze er doorheen en als ze wild vond stond ze het prachtig voor.

En dan ligt de uitnodiging ineens op de mat…..Ik vond het helemaal geweldig, dat wij mee mochten doen en dan vooral ook omdat ik juist van Pieter ontzettend veel heb geleerd.

De organisatie van de Trofee Pieter Rooijakkers lag dit jaar in handen van de Nederlandse Vereniging De Duitse Staande Korthaar. De veldwedstrijd werd voor de 5^e keer georganiseerd en dit jaar in de mooie velden rond St Annaland. Veel dank aan de organisatie die alles perfect geregeld had en de veldheren die deze wedstrijd mogelijk hadden gemaakt.

Er waren twee groepen en de jeugd (max. 4 honden) wordt ingedeeld in een van die groepen op willekeurige volgorde. Ik mocht met Voyou als 4^e lopen in groep 1. De keurmeesters waren Walter Klijsen; Wilma Rodenburg en aspirant keurmeester Gerda Mulders. De eerste drie honden waren open klasse honden en die moesten in hoge bieten lopen.

Gelukkig lieten de keurmeesters Voyou niet in deze hoge bieten lopen. Niet omdat ze het niet zouden kunnen, maar je ziet de hond helemaal niet dus hoe wil je de hond dan beoordelen?

Ze kreeg een veld met naar men dacht wat lagere groenbemester en op weg naar de start vloog er in de rietkraag waar wij langs liepen een fazant het veld in dus de opdracht was duidelijk. De groenbemester was echter veel hoger dan men dacht en we zagen af en toe een zwart koppie boven het groen, maar het was eigenlijk geen doen. Jagen deed ze wel, dat was wel duidelijk, maar we konden eigenlijk niet zien hoe.

De keurmeester floot ons af en ze besloten op zoek te gaan naar een ander veld, waar ze wat beter uit de verf zou kunnen komen, in een mooi veld met echt lage groenbemester.

Zo gezegd zo gedaan en we kwamen bij een mooi veld met echt lage groenbemester. Het veld lag behoorlijk omsloten door een dijkje aan twee kanten en er stond bijna geen wind die ook nog dwarrelde zo achter de dijken. Ik slipte de hond en liet het initiatief aan haar, want zonder wind is het erg moeilijk om verwaaiing te krijgen van wild, maar ze nam dat iets te letterlijk. Ze jaagt altijd en gaat er ook altijd voor, maar niet altijd op de manier zoals wij dat graag zien.

Ze maakte een paar lange slagen helemaal tot het eind van het veld en ik kon fluiten wat ik wilde, maar ze was op jacht. Na een laatste lange slag naar achter in het veld kwam ze aan de buitenkant weer onze richting op en ze stuitte op een kluchtje patrijzen dat daar nét in die rand zat. Ze gooit zich om en staat, maar ja te laat dacht ik. Omdat ik nog steeds spanning zag op de hond rende ik toch naar haar toe en wanneer ik in de buurt kom vliegt er nog een koppel zeer laag voor haar neus weg vlak over de groenbemester. Ik schiet en wijs naar de patrijzen in de hoop dat de keurmeesters de patrijzen ook gezien hebben, want uiteindelijk staat ze die toch voor. Ze blijft keurig staan zo jong als ze is en wacht tot ik haar kan aanlijnen om dan terug te keren naar de keurmeesters. Zij hebben veel patrijzen gezien, maar het koppel dat voor haar wegvloog niet dus dan telt het punt niet. De loop was ook niet gestructureerd en ze luisterde niet naar mijn gefluit dus ik was ervan overtuigd, dat dit geen voldoende op zou leveren voor een eventuele 2^e loop. Jammer maar helaas, maar ze hadden hoe dan ook genoten van de passie van mijn hond, de jachtdrift om wild te vinden en dan vooral rustig blijven staan op het punt. Je probeert de positieve punten er toch uit te halen.

Er van uitgaande dat ik geen 2^e loop zou krijgen ben ik met mijn reisgenoot naar de honden in de andere groep gaan kijken. Ik heb dit nog wel even gemeld bij de organisatie, want je weet tenslotte maar nooit! Dan krijg ik ineens een telefoontje met de vraag of ik terug kon komen naar mijn groep, want de keurmeesters wilden mij toch een 2^e kans geven. Blij, maar toch ook wel vol spanning terug naar de groep waar de laatste twee honden nog moesten lopen.

Toen was het aan ons om te laten zien, dat we toch echt wel wat in huis hadden.

De keurmeesters lieten wel vooraf weten, dat als het weer dezelfde kant op ging als bij de eerste loop ik direct zou moeten stoppen. Geen circus.

We kregen een mooi stuk bieten, die niet te hoog waren en daar heeft Voyou laten zien dat ze echt wel een parcours kan lopen. Ze zocht het goed af met mooie slagen en kwam regelmatig even buiten het veld om iets verder weer de bieten in te gaan. Ze deed het gewoon prima. Helaas geen wild, maar aan de overkant van de weg hadden de keurmeesters een klucht patrijzen in zien vallen. Aan mij de vraag of ik het aandurfde om te proberen om daar een punt op te maken.

Ingevallen patrijzen op een kaal veld, dat is pas echt lastig. Bovendien stond er inmiddels veel publiek waaronder Pieter Rooijakkers zelf en ik werd echt nerveus.

Ik zei tegen de keurmeester Wilma Rodenburg dat ik er voor ging: “De dood of de gladiolen…!” De wind kwam redelijk van voren en ik wist niet precies waar de patrijzen ingevallen waren dus ik slipte Voyou helemaal aan de linkerkant van het veld. Ze nam het veld direct weer prima aan en maakte twee mooie slagen. Uit de bocht komende bij de derde slag zie ik dat ze verwaaiing krijgt, maar ze is nog niet zeker. Herneemt en staat voor, maar nog niet vast. Herneemt nog een keer en dan heeft ze de patrijzen te pakken. Nu was ze zeker van haar zaak, hier zitten ze!! De patrijzen rennen voor haar uit over het veld en ze couleert langzaam mee, maar strak en vol spanning. Ik kom erbij en ik schiet. De patrijzen vliegen op en het punt was gemaakt. Wat was ik trots op haar en ongeacht wat het eindresultaat van de keurmeesters zou worden liepen we samen tevreden van het veld. Dit waren wel de moeilijkste minuten voor mij met al dat publiek erbij. Wat een ontlading.

De andere groep was nog niet klaar en daar moesten nog twee jeugdhonden voor een tweede loop komen. Beiden zeer goed honden en gedegen “concurrenten” in het veldwerk.

Lara van de Duyl (DSL) van Dianne van de Ven en Stephanie du val de Ceze (DSK) van Kristof Deflou. Helaas ging het fout op het punt bij Lara, maar Stephanie maakte een mooi en correct punt. Einde van de wedstrijd en we konden terug naar het café om daar te wachten op de uitslag en of er eventueel een barrage zou komen tussen twee honden. Bij gelijke kwalificatie in beide groepen komt er een barrage waarbij vooral gekeken wordt naar jachtpassie, stijl van de hond passend bij het ras en veldaanpak.

Stephanie en Voyou kregen beiden een 1^e ZG en er kwam dus een barrage voor de jeugdklasse. We gingen allemaal naar een groot stuk grasland en er werden strootjes getrokken. Kristof won deze loting, maar gaf mij de eer om als eerste te lopen. Alle keurmeesters liepen mee en veel publiek langs de kant. Nu gaat het erom! De hond moet zijn ras typische stijl laat zien, kopje net boven de ruglijn, een korte rollende galop en als een katapult van start gaan. Mooi op de wind jagen en brede slagen maken. Na twee-drie slagen werd er afgeblazen. Na mij slipte Kristof zijn korthaar Stephanie in hetzelfde veld en daarna was het afwachten wat de uitslag zou zijn.

Die kwam nadat de keurmeesters alle uitslagen besproken hadden en wat de definitieve uitslag zou worden. De spanning liep op. Voyou van de Moerwegel eindigde als eerste in de jeugd! Vanwege de eerste loop konden ze niet hoger gaan dan een ZG.

In de barrage heeft ze zich als een echte stijlvolle en goed jagende Breton laten zien en kregen wij de Pieter Rooijakkers Trofee 2023 in de jeugd! Wat een eer om van Pieter zelf de trofee uitgereikt te krijgen en wat een fantastisch einde van het jaar.

Josephine Floor