De Epagneul Breton Club Nederland
Kampioenschapsclubmatch 2024
Volkel, 26 mei 2024
Dit jaar hebben we als bestuur besloten om een Franse keurmeester uit te nodigen. De Breton kent zijn oorsprong in Frankrijk en Bretagne in het bijzonder.
We kozen voor Pascal Garand, omdat hij op nationaal én internationaal niveau een gewaardeerd keurmeester is van zowel veldwedstrijden als exterieur. Voor ons ras is verstand en ervaring van beide disciplines van essentieel belang.
Garand is gepassionneerd jager op houtsnip met zijn Bretonnen en keurt veld en exterieur zo'n veertig dagen per jaar.
Wij waren dan ook blij dat hij wilde komen.
In 2018 schreef Joep Rooijakkers al een artikel over het feit dat de Breton een echte all rounder behoort te zijn. Het leek ons dan ook geweldig dat Joep met hem de dag tevoren zou laten zien en bespreken, hoe hij hier het werk na het schot met zijn Bretonnen aanpakt.
Voor wie dat niet helemaal heeft meegekregen: Joep heeft via zijn vader van jongs af aan al met Bretonnen gejaagd en aan zowel veldwedstrijden als SJP's, MAP's en Nimrod (laatste nog in 2023) mee gedaan en heeft zelfs vier keer uitermate succesvol deelgenomen aan de Grote prijs Jan Coldewey (werd met drie van de vier honden 2e!).
Pascal Garand en zijn reisgenoot Michel Le Guen kregen dus een geweldige demonstratie van de subtiele en fijnzinnige manier waarop Joep zijn apporteeropgaven had bedacht.
Maar Joep is behalve een Bretonnen-man ook begenadigd beeldhouwer (De Winde's Art). En hij wilde graag een van zijn schitterende bronzen van de Epagneul Breton aan het Breton-museum in Callac schenken, waar onze gasten vandaan kwamen.
Dit beeld kent slechts een oplage van 10 stuks en is uitzonderlijk.
Het werd een uitwisseling die door alle partijen als uniek gewaardeerd werd.
Kampioenschapsclubmatch - de exterieur keuring
De Volkelse Hooiberg is inmiddels vertrouwd adres voor de clubmatch van onze vereniging. De weergoden waren ons niet goed gezind en we moesten vanwege de vele regen van de afgelopen maanden de keuringen verplaatsen naar de grote schuur. Het land was te nat en het gras kon niet gemaaid worden. Dus alle tractoren de schuur uit en langzamerhand ontstond er een mooie ruimte om de keuringen te laten plaatsvinden.
De Franse keurmeester, Pascal Garand, is niet alleen een exterieur specialist, maar tevens keurmeester van het veldwerk in binnen en buitenland. Een liefhebber van het ras waar hij al jaren met grote passie mee jaagt. Heel veel ervaring dus en hij kwam graag keuren om de Breton in ons land te beoordelen.
Hij nam alle tijd voor de honden en had veel lof voor met name voor de kwaliteit van de teven. Een volgens hem redelijk homogene groep die in sommige gevallen het ideale type benaderde. In tegenstelling tot de reuen waar meer verschil was in type en dan vooral bij de hoofden waar de verhouding schedel/neus met te veel stop niet altijd goed was. Een Breton moet een matige stop hebben. Sommige honden waren ook wat te stijl in de achterhand. Toch waren er ook bij de reuen mooie Bretonnen en zo werd het voor allemaal een leerzame dag.
Er hadden zich 24 honden ingeschreven uit binnen- en buitenland. Een mooie mix van teven en reuen in de verschillende klassen. Ringmeester was Wim Mein.
Aansluitend hielden wij nog de Algemene Leden Vergadering.
Pascal Garand (r) en zijn reisgenoot Michel Le Guen
Uitslag
Jeugdklas reuen:
1e U – Waras van de Moerwegel – eig. Lander van Overstraeten
2e U – Wess van de Moerwegel – eig. K.van Keer.
3e ZG – Ulske vom Junkenhof – eig. T. Ottema
Tussenklas reuen:
1e U – Heritage de L’amitie Vaik – eig. K. Houtmeyers
Open klas reuen:
1e U – CAC/BOB – Urbain de Casa Zelantuza – eig. T. Misseghers
2e U – Spetter van de Moerwegel – eig. S.B. Floor
3e ZG – Ato de Casa Ato – eig. C.A. van Ballegooijen
4e ZG – Axel – eig. G.D. Harte
Gebruikshonden klas reuen:
1e U – RCAC – Zape de Casa Ato – eig. J. van Cadsand.
2e U – Seb van de Moerwegel – eig. T. Carbijn
3e U – Rio de la plaine Marat – eig. B. Schmidt
4e U – Puireste de L’Ardour – eig. C.A.M. Taatgen-Botman
Veteranen klas reuen:
1e U – Napoleon van de Lidse Hei – eig. T. Hart
Open klas teven:
1e U – CAC – Vita – eig. W.Maes
2e U – Vesper van de Cauterwegel – eig. C. Mertens
3e U – Sarique Ruisseau de Bétail – eig. L.A.H. van Heijnsbergen
4e U – Siss – eig. T. Hart
Gebruikshonden klas teven:
1e U – RCAC – Voyou van de Moerwegel – eig. J.M. Floor-Smits
2e U – Uki des bois de Gland – eig. B. Schmidt
3e U – Tara van de Moerwegel – eig. R. Verploegh
Wij bedanken de keurmeester, de ringmeester, de Volkelse Hooiberg voor de gastvrijheid, onze sponsoren Imperial Food en UniQ en uiteraard alle deelnemers voor hun sportiviteit en aanwezigheid!
Onder :
gebruikshonden klasse reuen voor de wand vol bijzonder boeren kunst.
Urbain de Casa Zelantuza, beste reu en winnaar van eig. Theo Misseghers
Vita van Wendy Maes, beste teef
Joep Rooijakkers bepleit dat de Breton een echte all-rounder is
Wanneer je bij Joep en zijn vrouw Ria aankomt ademt alles Breton! Tot in de toegangshekjes is een Bretonnetje verwerkt en als je daar doorheen bent dan valt je blik direct op een prachtig groot bronzen beeld van een Breton op een muurtje. Het treft je als een mokerslag zo mooi. Onder het genot van Limburgse vlaai kregen we een prachtig overzicht te zien van de bronzen beelden van Joep. De Breton is zo goed getroffen in zijn uitstraling bij alle beeldjes. Ook Pascal en Michel waren diep onder de indruk.
Buiten op het tuinpad had Joep een duif weggelegd en nadat het hekje dicht was en we naar de auto liepen, haalde Joep JouJou uit de auto. Zet hem rustig naast zich neer met de opdracht ‘apport’. De kleine Breton rende naar het hek en sprong er overheen, om twee tellen later weer over het hek met de duif terug te komen. Alles in totale rust en vol enthousiasme. Dit was een opwarmertje voor wat er nog ging komen.
Ongeziene apporten met verleiding
JouJou wordt ingezet op een lang recht pad. Op ongeveer 150 meter is rechts van het pad een mooi stukje bos en daar lag een duif (eerder weggelegd door broer Frits die als helper optrad). Op de terugweg met de duif werd er aan de andere kant van het pad geschoten en nog een duif in het hoge gras gegooid.
Joep stuurt de hond voorruit en ter hoogte van het bosje fluit hij om JouJou te laten zitten. Joep fluit de hond op zijn vingers! Heel bijzonder. Hij kan dit in alle toonaarden en communiceert op die manier met zijn hond. Hij stuurt de hond naar rechts en JouJou gaat het bosje in om na een paar minuten terug te komen met de duif. Terug op het pad wordt er geschoten, maar JouJou rent stoïcijns door naar de baas en geeft de duif keurig af. De hond heeft de duif bij het schot niet kunnen zien, want hij was al op de terugweg, maar het schot heeft hij natuurlijk wel gehoord. Joep zet de hond opnieuw in en zegt: ‘Weet je het nog? Apport!’ JouJou rent weer de weg af duikt links het hoge gras in en zocht goed om terug te komen met de duif. Weer in alle rust zonder gefluit en geroep.
JouJou heeft er zichtbaar plezier in om het wild op te halen voor de baas.
Water apport
We staan aan de rand van een grote vijver waaromheen een brede, hele hoge grasrand staat.
De hond wordt naast Joep ingezet op een zeer ruime afstand van de rand van het water. Er klinkt vanaf de overkant een schot en even later horen wij een plons van de eend. JouJou kan absoluut niet zien waar de eend valt en kan alleen afgaan op het geluid. Joep geeft het commando apport en de hond vindt zijn weg door het hoge gras naar de rand van de vijver, die wij ook niet konden zien. We horen alleen dat de hond het water in gaat en zien hem even later zwemmen duidelijk zoekend naar de eend. Hij heeft het schot en de plons goed gemarkeerd, want JouJou zwemt direct ver de vijver op. We zien dat hij ineens de eend in de gaten heeft, zwemt er naartoe en pakt de eend in de bek. Zonder enige aarzeling komt hij met de eend aan en geeft hem aan Joep. Prachtig om te zien.
Dirigeer apport
Dat werd wat bemoeilijkt door het hoge gras. Vooraf had Joep in het zicht van ons als toeschouwers een duif opgegooid helemaal rechts achterin op het veld op zo’n 200 m afstand zonder zelf in het veld te komen, maar wij wisten op deze manier waar de duif ongeveer moest liggen. De hond wordt aan het begin van het veld ingezet en met het commando ‘vooruit’ duikt JouJou het veld in en loopt keurig in een rechte lijn naar achter voor zover wij het konden volgen in het hoge gras. De wind kwam wat ongunstig op dat moment en Joep fluit de hond die op zijn achterpoten gaat staan om te kijken wat de baas van hem wil. Hij wordt naar rechts gestuurd, maar weer zijn we die kleine Cob weer even kwijt. Ineens zien we JouJou helemaal rechts van het veld terugkomen zonder de duif. Joep fluit en stuurt hem weer naar achter. JouJou doet dat heel braaf, maar ook fanatiek. Hij is echt op zoek naar het wild waarvan hij vertrouwt dat het er moet liggen. Anders stuurt de baas hem er niet op uit. Ineens ziet Pascal de hond en zegt ‘hij heeft de duif in zijn bek’. JouJou komt met de duif aangerend, koppie mooi omhoog en geeft hem keurig af. Inmiddels staan zowel Pascal als Michel vol bewondering te kijken hoe Joep zijn hond in alle rust voorjaagt waarbij JouJou zelfstandig, maar toch ook samen met Joep bezig is. Een enorme passie laat deze hond hier voor het apport zien en ook dat dwingt veel respect af.
Jammer, dat door het hoge gras het dirigeerwerk minder goed uit de verf kwam, maar JouJou heeft de opdracht keurig uitgevoerd en het wild is binnen.
Sleepspoor
Dan komt als laatste een apport met een sleepspoor van een eend over zo’n 250 meter, die getrokken is door Frits waarbij de hond uit zicht blijft. De sleep loopt rond de vijver, maar eindigt ook nu weer in de zeer hoge begroeiing bij de vijver. JouJou wordt ruim voor de start van de sleep ingezet op een pad en op het moment dat het sleepspoor begint fluit Joep de hond en stuurt hem naar links onder de wind met het zachte commando ‘zoek sleep’! We kunnen de hond deels volgen, maar later in het gras zien we alleen de pluimen bewegen die verraden waar de hond zich bevind. De hond komt vlot terug met het apport na de sleep direct goed te hebben opgepakt. Hij wist precies waar hij mee bezig was en wat er verwacht werd. Alle apporten binnen!
Er wordt vaak beweerd dat een Breton moeilijk apporteert en dus minder geschikt voor de praktische jacht, maar Joep bewijst elke keer weer het tegendeel.
Het mag duidelijk zijn dat hier veel tijd in gaat zitten.
Geduld, vertrouwen in je hond en doorzetting vermogen zijn daarbij de graadmeter, maar dan heb je zoals Joep terecht beweert een echte allrounder in huis.
Donatie beeld aan het Breton museum
Na de demonstratie vond de overdracht plaats van het bronzen beeldje van een Breton. Pascal is er werkelijk heel blij mee en zal zorgen dat het beeldje in het museum op een mooie plek komt te staan. Het beeldje zal op de Nationale Elevage in Selles-Saint-Denis op zondag 7 juli overgedragen worden aan Ives Joncour, voorzitter van de CEB (Club Epagneul Breton) in Frankrijk en ook woonachtig in Bretagne vlak bij het museum. Hij zal er mede op toezien dat het beeldje op de juiste plek terecht komt.
Een mooi einde van een prachtige dag waarbij duidelijk was dat we een gezamenlijke passie deelden voor de Breton als ras, jachthond en maatje in het veld.
Het museum in Callac is te bezoeken:
'La maison de l’Épagneul Breton’
21 Place du Neuf Avril 1944
22160 Callac
Het is wel een écht Bretonneke he?
Joep Rooijakkers, september 2018
Wie van ons heeft deze opmerking niet al met de nodige regelmaat gehoord?
Vaak klinkt het als muziek in onze oren! Zeker als het gaat om de typisch Bretonse stijl, waarin ons dappere viervoetertje zijn ruime veld afzoekt, zijn rollende bewegingen etaleert en zijn gedecideerde punten maakt.
Soms ook is deze opmerking echter minder flatteus bedoeld en moet ze beschouwd worden als een vergoelijkende aanmerking als gevolg van een helaas wijd verspreid idee over een gebrek aan betrouwbaarheid bij dit zo eigenwijs geachte dondersteentje. Zeker als het gaat om zijn aanleg voor het werk na het schot blijven de geruchten met de nodige hardnekkigheid de ronde doen, dat de Breton hierin minder degelijk zou zijn.
Het is een feit, dat het grote merendeel van de Bretoneigenaren een sterke voorkeur heeft voor de jagende kwaliteiten van zijn hond vóór het schot. In vergelijking met de gemiddelde eigenaar van de diverse andere continentale staande hondenrassen is de Bretoneigenaar dan ook minder geïnteresseerd in brede en uitgebreide apporteercursussen. Ook in het fokbeleid of bij de aankoop van een Breton speelt de apporteeraanleg voor hem geen hoofdrol. De aangeboren mentaliteit om te willen jagen krijgt de voorkeur boven een aangeboren will to please bij het apport. En daar is zeker niks mis mee. Want als we ergens voor moeten oppassen is het dat de meest fundamentele jachtkwaliteit van de staande honden niet verloren zal gaan in een onjuiste concurrentie met de wel haast door het apport geobsedeerde retrievers.
Een Breton met de goede jachtmentaliteit in handen van iemand die ook aan het werk na het schot de nodige en deskundige aandacht besteedt, doet in zijn algemene gebruikswaarde beslist niet onder voor welk ander continentaal staande hondenras dan ook.
Als er bij een wat minder goed moment in de opleiding van mijn jonge Breton weer eens geschamperd wordt, dat het wel weer “een écht Bretonneke” is, beantwoord ik deze vergoelijkende maar stiekem voor mij toch wat irritante opmerking met een eenvoudig rekensommetje, waaruit blijkt, dat de vier verschillende Bretons die ooit aan de diverse Coldewey Trofeeën deelnamen, met drie keer een tweede plaats en een keer een zevende plaats, ten opzichte van alle andere rassen gemiddeld het beste scoorden sinds het begin van deze vijfkamp in 1996.
